
خندیدن یک نیایش است. اگر بتوانی بخندی، آموخته ای که چگونه نیایش کنی.
جدی نباش!
عبوس هرگز نمی تواند مذهبی باشد.
کسیکه می تواند بخندد، کسی که طنز آمیزی و تمامی بازی زندگی را می بیند، می خندد.
و در بطن همین خنده به اشراق خواهد رسید!
بگذار خنده ات خنده ای از ته دل باشد.
چنین خنده ای پدیده ای نادر است!
هنگامی که هر سلول بدن تو بخندد،
هنگامی که هر بافت وجودت از شادی بلرزد،
به آرامشی عظیم دست می یابی!
کارهای اندکی را سراغ داریم که بی نهایت با ارزشند.
خنده یکی از این کارهاست!
یادت باشه! انسان های خندان و شاد به خداوند شبیه ترند!
کمی موسیقی گوش کن، برقص، بخند(حتی به زور)، آنگاه بنشین و نظاره کن آثار شگرف همین حرکات به اصطلاح اجباری را!
فراموش نکن! همین لحظه را، اگر گریه کنی یا بخندی! بلاخره می گذرد، امتحان کن!
بهشت یعنی، شادی، خنده، سرور و شعف!
جای تاسف است! ما برای شاد بودن بهانه ای می خواهیم، ولی برای غمگین بودن نیاز به هیچ بهانه ای نداریم!
جان کلام:
یکی از راه های تقرب به درگاه خداوند، شادی است!
» ارسال نظرات