تماس با ما خانه
RSS

547836_416612838422718_527103490_n

فيبروم ها، توده هاي خوش خيم رحمي هستند كه معمولا در پي درد شكمي، بزرگ شدن شكم يا خونريزي هاي بيش از حد طبيعي در برخي زنان جوان با استفاده از سونوگرافي قابل تشخيص هستند.

اگرچه همه پيامدهاي آن ممكن است در يك فرد بروز نكند اما گاهي با علائمي چون انسداد مجاري ادراري و فشار به روده ها و يبوست، قابل افتراق و تشخيص خواهند بود.فيبروم ها يكي از علل مهم نازايي به شمار مي روند و در سنين باروري يعني 18 تا 45 سالگي شيوع بيشتري دارند.

جراحي لازم است يا نه؟

اگر اندازه فيبروم كوچك باشد و به طور ناگهاني و بدون داشتن علائم در سونوگرافي تشخيص داده شود در صورتي كه موجب نازايي نشده باشد به طور معمول نياز به جراحي ندارد اما در موارد ناباروري يا وجود علائم شديد يكي از مسيرهاي درماني برداشتن فيبروم تشخيص داده شده با جراحي است كه امروزه با وجود لاپاروسكوپي پيشرفته روند درمان دقيق تر و كم عارضه تر خواهد بود.

 بيماري اي كه در سنين بالا شايع تر است

عامل به وجود آمدن فيبروم هاي رحمي برخي ناشناخته و برخي وراثتي است.در عوامل وراثتي يكسري اختلالات كروموزومي و ژنتيك در مادر مبتلا به فيبروم موجب انتقال و به ارث رسيدن بيماري به فرزند مي شود. اين روند در نسل هاي آينده نيز قابل بروز است.با افزايش سن و بيشتر در سنين بالاي 35 سال اين بيماري شيوع بيشتري دارد و حتي در صورت جراحي و برداشتن آن باز هم امكان بازگشت و عود مجدد فيبروم وجود دارد. به همين دليل پيوسته به بيماران تذكر مي دهيم كه احتمال عود مجدد فيبروم ممكن است و اگر بيمار در سنين يائسگي باشد با اين احتمال و مشاهده عود مجدد جراح مجبور به خارج كردن رحم بيمار مي شود.

در زمان بارداري با فيبروم چه بايد كرد؟

فيبروم از آنجايي كه يك توده رحمي محسوب مي شود و مي تواند حفره رحم را پر و امكان رشد جنين را از فرد سلب كند به همين دليل يكي از علل مهم سقط جنين محسوب مي شود. در صورت تشخيص فيبروم پيش از بارداري توصيه به برداشتن آن است اما در صورت تشخيص آن هنگام بارداري جراح زنان و زايمان اندازه فيبروم را با سونوگرافي به طور مكرر بررسي مي كند. حدود يك سوم بيماران در زمان بارداري با افزايش حجم و بزرگي فيبروم مواجه مي شوند، در يك سوم موارد با كاهش اندازه و يك سوم باقي مانده نيز هيچ تغييري در اندازه فيبروم حين بارداري به وجود نمي آيد.

زايمان طبيعي براي اين افراد بهتر است

در هر صورت برداشتن فيبروم حين جراحي سزارين به دليل پرخون بودن ديواره رحم، توصيه نمي شود و مخاطره انگيز است. بهتر است با گذشت 6 ماه پس از زايمان و متعادل شدن سطوح هورموني بدن در صورتي كه ارزيابي سونوگرافي شرايط را براي جراحي مناسب اعلام كرد، اقدام به خارج كردن آن كنيم.

مدت زمان جراحي در فيبروم ها بستگي به تعداد، اندازه و ميزان دسترسي به ناحيه مبتلا دارد و از آنجايي كه در جراحي هاي لاپاروسكوپي امكان لمس ضايعه وجود ندارد و تشخيص عمق توده دشوار است در مجموع مدت زمان جراحي بيشتر از موارد جراحي باز است ولي در كل زمان در اينگونه جراحي ها متغير بوده و بنا به تبحر و توان تخصص جراح متفاوت است. در اينجا زمان براي ما مهم نيست بلكه كاهش آسيب بافتي و دقت در خارج كردن صحيح و دقيق و كامل توده مورد نظر مهم ترين هدف در اين جراحي به شمار مي رود.

شيوه هاي جراحي

برداشتن ميوم يا فيبروم هاي رحمي به وسيله تكنيك ميومكتومي با لاپاروسكوپ يكي از روش هاي خوبی است كه به جاي يك برش 15-14 سانتي متري با 3 تا 4 سوراخ كوچك روي جدار شكم با وجود بزرگ  نمايي بسيار خوب دوربين آندوسكوپ اين امكان وجود دارد كه جراح تمام عروق منتهي به فيبروم را تك به تك قطع كرده و فيبروم را از رحم جدا كند.

اگرچه بخيه زدن حين لاپاروسكوپي به دليل اينكه دست جراح خارج از محل بخيه زدن است بسيار دشوار بوده ولي با وجود آموزش ها و تجربه هاي به دست آمده توسط يك جراح لاپاروسكوپيك اين شرايط به گونه اي مورد قبول و موفق است كه برش ها را به دقت اعمال كرده و سوزن و نخ بخيه را از راه سوراخ كوچك وارد حفره شكمي كند و به اين ترتيب بخيه هاي مناسب را پي در پي گره بزند. برخي ها ممكن است بعد از چند بار بارداري و زايمان به فيبروم مبتلا شوند كه اين مسئله به عواملي كه قبلا ذكر شد از جمله وراثت و عوامل ناشناخته مرتبط است.

 چرا لاپاروسكوپي اينقدر محبوب است

امروزه جراحي هاي لاپاروسكوپي در زنان كمك هاي فراواني به پيشبرد اهداف درمان و به دست آوردن نتايج مناسب درماني كرده است. مشاهده دقيق و نزديك بافت هدف و عروق مرتبط با واسطه وجود دوربين هايي كه قادر به بزرگ نمايي خوب هستند، نقش اثرگذاري در نتيجه مناسب درماني دارد. لاپاروسكوپي علاوه بر كاربردي بودن در جراحي هاي فيبروم و ميوم هاي رحمي و آندومتريوز در خارج كردن رحم و تخمدان ها در سنين يائسگي نيز بسيار خوش نتيجه است.

در موارد نياز به عمل جراحي هيستركتومي از آنجايي كه خارج كردن رحم و ضمائم آن در جراحي باز پيامدهاي زياد و سختي به ويژه از نظر نقاهت و التيام دارد به خصوص در خانم هايي كه از نظر توده چربي شكمي چاق محسوب مي شوند، بهترين اقدام عمل جراحي لاپاروسكوپي است.

در حالت جراحي باز برشي به مراتب بزرگ تر از برش سزارين نياز است و وجود چربي هاي شكمي كار را دشوار مي كند اما در لاپاروسكوپي با 4سوراخ كوچك يك  سانتي متري روي شكم، بيمار 24 ساعت پس از جراحي مرخص شده و 2 روز بعد از آن به كار و زندگي روزمره خود ادامه مي دهد.

اين جراحي در موارد سرطان هاي رحم، دهانه رحم و خونريزي هاي نامرتب مرتبط با رحم و در ساير موارد از جمله كيست هاي تخمدان از جمله درموئيد (كيست جدار تخمدان) و هموراژيك يا خونريزي  دهنده به ويژه در خانم هاي جوان با لاپاروسكوپ موثر است. از سوي ديگر در موارد بارداري هاي خارج رحمي و برخي از موارد نازايي منشا گرفته از انسداد لوله رحمي يا پيچش يا تورم لوله ها يا كيست هاي كوچك و ريز مي توان از روش لاپاروسكوپي بسيار بهره گرفت.

 

منبع:مجله ایده آل

امتیاز شما به این مطلب :

» ارسال نظرات

کلیه حقوق این سایت ، متعلق به نازخاتون می باشد و استفاده از مطالب و تصاویر این سایت با ذکر منبع بلامانع است .
طراحی سایت : بلاگ اسکین